Umorzenie postępowania w sprawie nielegalnego zatrudniania cudzoziemców

Klient Kancelarii RKKW został obwiniony o to, że jako Prezes Zarządu spółki działającej w branży FinTech zatrudniał nielegalnie cudzoziemców. W ramach toczącego się postępowania obrońcy Klienta przedstawili szeroką argumentację przemawiającą za zasadnością umorzenia postępowania. Sąd I instancji stwierdził, że podniesiona przez obrońców argumentacja zasługiwała w pełni na uwzględnienie.

W uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu postępowania, w ślad za argumentacją obrony, Sąd wskazał m.in. że w zakresie zarzutu dotyczącego nielegalnego zatrudniania obywateli państw trzecich, wprawdzie zasadą jest, że w przypadku zawarcia umowy i świadczenia pracy przez cudzoziemca wymagane jest uzyskanie zgody właściwego wojewody, to przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 kwietnia 2015 r. dopuszczają wyjątki. Jednym z takich wyjątków jest, powołany przez obronę § 1 pkt 15 ww. aktu, zgodnie z którym powierzenie cudzoziemcowi wykonywania pracy na terytorium naszego kraju bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę jest dopuszczalne w sytuacji, gdy cudzoziemiec jest absolwentem m.in. stacjonarnych studiów wyższych. Drugim wyjątkiem, na który w toku postępowania powoływała się obrona, są toczące się postępowania administracyjne dotyczące pozwolenia na pobyt czasowy, potwierdzone stemplem w paszporcie.

Sąd przyjął również za w pełni zasadną argumentację obrony w zakresie pozostałych czynów mających polegać na zatrudnianiu przez Klienta osób na podstawie umowy cywilnoprawnej w warunkach, w których zdaniem oskarżenia publicznego powinna być zawarta umowa o pracę. Obrona zwróciła uwagę Sądu na to, że umowy cywilnoprawne zostały zawarte przed okresem objętym zarzutami postawionymi Klientowi. W ślad za stanowiskiem Sądu Najwyższego, obrona argumentowała, że ramy postępowania zakreśla zdarzenie faktyczne opisane w akcie oskarżenia, a nie każdy element tego opisu z osobna.  Obrońcy  podkreślili więc, że o ile kwalifikacja prawna czynu wskazanego przez oskarżyciela nie jest dla Sądu wiążąca, to opis czynu, który zawiera w sobie określenie czasu zdarzenia już tak. W ten bowiem sposób oskarżyciel zakreśla granice przedmiotowe oskarżenia, poza które, zgodnie z zasadą skargowości (art. 14 § 1 Kodeksu postępowania karnego w zw. z art. 8 Kodeksu postepowania w sprawach o wykroczenia), sądowi wykroczyć nie wolno.

Z powyższych względów, z uwagi na brak znamion czynów zabronionych, Sąd I instancji umorzył toczące się postępowanie w odniesieniu do wszystkich czynów zarzucanych Klientowi. Oskarżyciel publiczny odstąpił od wniesienia apelacji w przedmiotowej sprawie. Postanowienie jest prawomocne.

Klienta w postępowaniu przed Sądem reprezentował adw. Marcin Olchowicz pod nadzorem Partnera w Kancelarii RKKW adw. dr Jarosława Szewczyka.